Przeszczep rogówki

Decyzję o konieczności przeprowadzenia transplantacji rogówki podejmuje lekarz na podstawie specjalistycznych badań. Operacja jest niezbędna, gdy rogówka pacjenta jest nieprzejrzysta i nie da się jej wyleczyć za pomocą specjalnych kropli.

Istnieją dwa rodzaje transplantacji ludzkiej rogówki. Pierwszy to tzw. keratoplastyka penetrująca, chodzi o przeszczep rogówki na całej grubości. Drugi to przeszczep warstwowy (lamelarny), gdzie transplantowane są tylko niektóre warstwy. Przeszczepy lamelarne są obecnie najpopularniejszą metodą, pozwalają zachować część pierwotnej rogówki, zapewniają szybszą poprawę wzroku po operacji oraz mniejsze ryzyko odrzucenia przeszczepu. Ordynator Pavel Stodůlka jako jeden z pierwszych chirurgów na świecie wykonał w 2004 r. przeszczep śródbłonka za pomocą metody DMEK. Metoda ta, stosowana jest tylko w nielicznych ośrodkach okulistycznych w Czechach, jednym z nich jest klinika Gemini. Jest to zabieg ambulatoryjny, bez konieczności stosowania znieczulenia ogólnego.

Keratoproteza bostońska

Pierwszą pacjentką w Czechach, której w 2008 r. implantowano rogówkę bostońskiego typu, jest pani Charvátová ze Vsetína. Straciła wzrok w wyniku stanu zapalnego oczu, nie widziała przez 16 lat. Po operacji mogła znowu po wielu latach zobaczyć swojego męża co było dla wszystkich obecnych niezwykle wzruszającą chwilą. Od momentu przeszczepu rogówki pani Charvátová widzi dobrze, jest w pełni samodzielna, a nawet radzi sobie z czytaniem bez okularów. W ciągu ostatnich kilku lat ordynator Stodůlka wykonał przeszczepy u dziesiątek pacjentów.

Typową grupą pacjentów kwalifikujących się do transplantacji sztucznej rogówki są osoby, u których doszło np. do ostrego oparzenia zaprawą murarską, wapnem lub innym środkiem chemicznym. Zabieg nie przynosi jednak efektów u pacjentów niewidzących od urodzenia, a także u tych pacjentów, którzy stracili wzrok w wyniku jaskry lub cukrzycy. Sztuczna rogówka nie jest bowiem w stanie pomóc pacjentom z uszkodzonym nerwem wzrokowym lub siatkówką.